Even twijfelt Willem: Vol in de remmen of toch maar doorrijden? De oprit komt onverwacht. Op zich wist ik wel dat er een appartementencomplex stond, ik was er al eens voorbij gelopen en dacht: Zó, je zult daar wonen; Aan het water, rustig en toch centraal in Amersfoort. Nu begint mijn dag dus op die plek. Willem rijdt, nadat hij mij een stukje verderop eruit zet, door naar het bruidshuis.
In alle rust ontvouwt zich de ochtend. Pas tegen de tijd dat we de auto pakken ontstaan er zenuwen bij bruidegom Niels. De Kever wil namelijk niet starten. Maar uiteindelijk komt deze gorgelend tot leven en zetten we koers naar het bruidshuis. We rijden over de Utrechtse Heuvelrug. Dat is voor ons ’thuiskomen’. De Westerhuisjes groeiden op in Zeist en zodoende is de geur van natgeregende dennenbomen de geur van thuis. Dat je er goed kan fietsen weet ook Niels. Hij heeft naar eigen zeggen prima geslapen en dankt dat aan het feit dat hij gisteravond nog een rondje is gaan fietsen en vermoeid maar voldaan de slaap kon vatten. Als we de buurt waar Tirza haar dag begint inrijden bekruipt mij opnieuw een gevoel van herkenning. Niels wijst aan dat we hier een vorige bruiloft hebben geschoten, drie deuren verderop.
De eerste ontmoeting is, als altijd, mooi om te fotograferen. Samen stappen ze in de Kever en we rijden weer terug naar Amersfoort. Jarenlang hebben ze samen vanuit de woonkamer gekeken naar stelletjes die op een bruggetje foto’s maakten en nu is het hun beurt. Na de shoot rijden we naar de heidevelden om ook in die omgeving wat foto’s te maken. De verschillende weer-apps voorspellen regen. Veel regen. Maar vooralsnog blijft het bij dreigende luchten.
De ceremonie en andere festiviteiten zijn op Hyde Park bij Doorn. Als wij arriveren staan alle klapstoeltjes buiten opgesteld. De ceremonie kan beginnen. Net als de tranen opwellen kunnen ook de wolken het niet meer houden. Iedereen rent naar binnen, waar alleen nog ‘ja’ gezegd moet worden en de ringen uitgewisseld.
De zon laat zich snel weer zien. Het omboste grasveld houd het nodige vocht vast en het blijft broeierig als wij de groepsfoto’s maken. De beschrijving van de dag kan niet zonder beschrijving van het weer. Opnieuw moet er gekozen worden. Eten we binnen of buiten? Het besluit valt op buiten. Het is zulk prachtig weer. Buienradar echter voorspelt opnieuw een stortbui, maar schuift deze elke keer weer met een kwartier naar achter. We houden het tot het toetje aan toe vol. Dan is er opnieuw een wolkbreuk. Gelukkig zijn er de foto’s nog.
